เปโตรมีแนวคิดในเชิงซื้อขายแลกเปลี่ยนกับพระเจ้า.
ท่านเคยมีแนวคิดเช่นนี้หรือไม่?

หลายครั้งเราอาจคิดว่า “ในเมื่อพวกข้าพเจ้าได้จ่ายราคาแล้ว บัดนี้พระองค์จะประทานอะไรให้แก่เราบ้าง?”

ถ้าไปที่ห้างสรรพสินค้า เมื่อเราจ่ายเงินไปแล้ว เราก็จะได้สินค้าตามมูลค่าของมัน. เราจ่ายไปเท่าไร เราก็จะได้เท่านั้น. นี่คือทัศนคติของเปโตร. เขากล่าวว่า ในเมื่อพวกเขาได้สละสิ่งสารพัด เพื่อจะติดตามองค์พระผู้เป็นเจ้า เขาก็ได้จ่ายราคา ไปเต็มจำนวนแล้ว. ตอนนี้เขาจึงอยากรู้ว่า เขาจะได้อะไรแลกกับสิ่งที่เขาได้จ่ายไป.

แน่นอนองค์พระเยซูเจ้านั้น ทรงชัดเจนและยุติธรรม เราจะได้รับบำเหน็จสองส่วน โดยได้รับส่วนแรกในยุคนี้ และส่วนที่สองในยุคหน้า.

แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าต้องการหันเปลี่ยนทัศนคติของเปโตร ในเชิงซื้อขายแลกเปลี่ยน โดยตรัสว่า “คนเหล่านั้นที่อยู่ข้างต้น จะไปอยู่ข้างปลาย และคนเหล่านั้นที่อยู่ข้างปลาย จะไปอยู่ข้างต้น. นี่เพื่อจะแสดงให้เปโตรเห็นว่า แม้ท่านจะต้องจ่ายราคาเพื่อจะได้รับบำเหน็จแห่งอาณาจักร แต่การได้รับบำเหน็จ ก็ไม่ใช่เรื่องของการซื้อขายแลกเปลี่ยน. อันที่จริงมูลค่าของสิ่งที่ท่านได้จ่ายราคามานั้น ไม่นับเป็นอะไรเลย.”

เราจะเอาอะไรไปจ่าย เพื่อจะได้มาซึ่งการรับสุขชีวิตนิรันดร์อย่างครบบริบูรณ์? นี่คือสิ่งที่ประเมินค่าไม่ได้. การจ่ายราคาของเรา จึงไม่อาจเทียบกับมูลค่าของบำเหน็จที่เราจะได้รับเลย. การได้รับบำเหน็จ จึงไม่ใช่ธุรกรรมซื้อขาย แลกเปลี่ยน ไม่ใช่การนำของที่มีมูลค่าจำนวนหนึ่งไปแลกมาซึ่งสิ่งที่มีมูลค่าทัดเทียมกัน.